Pewnego dnia pasterz znalazł grubą świnię błąkającą się po łące, gdzie pasły się jego owce. Szybko próbował go złapać. Ale tucznik zapiszczał w chwili, gdy Pasterz podszedł do niego. A kiedy Pasterz położył na nim ręce, zapiszczał tak głośno, że można było pomyśleć, że Świnię zabija się żywcem.

 

Pomimo pisków i prób ucieczki, Pasterz włożył swoją nagrodę pod pachę i ruszył w stronę swojej stodoły.

 

Owce na pastwisku były bardzo zdumione i rozbawione zachowaniem Świni i podążyły za Pasterzem i jego podopiecznym do bramy pastwiska.

 

Jedna z owiec zapytała Świnię. „Co sprawia, że tak głośno krzyczysz? Kiedy dobry Pasterz łapie i porywa jednego z nas, nikt z nas nie robi z tego powodu mrożącego krew w żyłach zamieszania, tak jak ty”.

 

Świnia z piskiem i szaleńczym kopnięciem odpowiedziała: „Twoje zachowanie jest bardzo dobre, dobre i szlachetne. Ale widzisz, jak cię złapie, chce tylko wełny. Ale kiedy mnie złapie, chce kotletów schabowych, bekonu, skwarki i szynka!”

 

Morał: Głupotą jest oceniać bez uwzględnienia ewentualnych ukrytych motywów.